Wyjątkowa pokrywa studzienki kanalizacji deszczowej trafiła do starachowickiego Muzeum Przyrody i Techniki. Ma prawie 100 lat

Pokrywa studzienki została pozyskana z rozbiórki kanalizacji deszczowej przy ul. Radomskiej w Starachowicach, podczas prac związanych z budową wiaduktu i przekazana przez członka Zarządu Powiatu Jerzego Materka oraz Andrzeja Klimczaka - kierownika projektu. Z uwagi na jej wartość historyczną zostanie wpisana do inwentarza muzealiów w dziale techniki i stanie się częścią ekspozycji poświęconej historii miasta.

Według encyklopedii PWN Towarzystwo Starachowickich Zakładów Górniczych SA to kombinat górniczo-hutniczy, założony w 1875 roku. Spółka akcyjna, obejmowała pudlingarnie, hutę i walcownię żelaza w Starachowicach oraz kopalnie rud żelaza. W końcu lat 70. największy producent surówki i wyrobów walcowanych w Królestwie Polskim. W latach 1897–99 zbudowano nową hutę. W latach 1909–12 i 1915–20 zakłady były nieczynne, następnie do 1933 rozbudowywane i modernizowane.

Zakłady obejmowały 4 kopalnie rudy żelaza, wielki piec, stalownię martenowską, od 1931 także elektrostalownię (pierwsza w Polsce), walcownię, odlewnię żeliwa, wytwórnię konstrukcji i nowoczesne zakłady mechaniczne (od 1924 wytwórnia amunicji i od 1926 jedyna w kraju wytwórnia dział). Zostały znacznie rozbudowane 1937–39 w ramach tworzenia Centralnego Okręgu Przemysłowego. Około 85 procent produkcji przeznaczano na potrzeby wojska.

W okresie okupacji niemieckiej zakłady eksploatowane były przez Reichswerke Hermann Göring, przekształcone w wielką fabrykę broni, pod koniec wojny większość maszyn wywieziono do Niemiec; odbudowane 1948 jako Fabryka Samochodów Ciężarowych.